Hobo dördüncü bölüm
Ben Sevda, azgınlığı sonuna kadar yaşayıp boşalmaya hazır mısın?
Telefon Numaram: 0044 560 18 39
Kasım ayında herkesin beklediğinden çok daha önce Muhasebe alanında Yüksek Lisans derecesi ile mezun oldum. Henüz yirmi bir yaşındaydım ve şimdiden EBM sınavına çalışıyordum. Mezuniyetimden bir ay önce Amanda Peat ile benim için bir şeyler hazırlayabilmesi için iletişime geçmiştim.
Richard Butler ile buluşup yerleşmek için 5 Aralık’ta Butler, Land ve Reyes’te olmam planlanmıştı. Beklendiği gibi, şu anda temelde tek başıma olduğum için aşırı gergindim. Kampüs önceleri benim rahatlık alanımdı, ama şimdi o gitmişti.
Beş Aralık’ta sabah sekiz buçukta Butler, Land ve Reyes’in ön kapısını açtığımda hayatım sonsuza dek değişti. Lobideki rehber panosuna baktım ve Amanda Peat’in üçüncü katta, 317 numaralı odada olduğunu gördüm. Asansöre binip üçüncü kata çıktım ve dışarı çıktım. Koridoru üç on yedi olarak işaretlenmiş buzlu kapıya kadar takip ettim. Kapıyı açtım ve masanın arkasında genç bir kadının oturduğu küçük bir dış ofise girdim. Bir kot pantolon, spor ayakkabı ve biraz fazla küçük olan beyaz bir kazak gömlek giyiyordum. Yukarı bakıp bana gülümsedi.
“Size nasıl yardımcı olabilirim?” diye sordu.
“Amanda Peat’i görmeye geldim.” diye yanıtladım.
“Siz Bay Williams mısınız?” diye sordu beni baştan aşağı süzerek.
“Evet, benim.” diye yanıtladım.
Telefonu aldı ve Amanda Peat’e lobiye geldiğimi bildirdi. Bir dakikadan kısa bir süre sonra yan kapı açıldı ve Amanda onu ofisine kadar takip etmemi istedi. Hemen hemen her şey için formları ve başvuruları doldurmaya başladık. Sonraki iki saat boyunca 401K emeklilik paketi, sağlık sigortası ve ofisimize sadece iki kapı uzaklıktaki şirket bankasında banka hesabı için başvuru için evrakları doldurdum.
Daha sonra bana bir şirket kredi kartı verdi ve numarayı defterine kaydetti. Bana kredi kartını daha sonra açıklayacaklarını söyledi. Daha sonra onu koridorda BT ofisine kadar takip ettim. Sonraki bir saat içinde bana bir Mac Book Pro, bir IPAD ve bir IPhone verildi. Hatta tüm ekipmanları yerleştirmem için bana şirket logolu bir omuz çantası bile verdiler. Sonunda saat on bir civarında işimizi bitirdik. Robin Woods kapıyı açtığında Amanda’nın ofisinin lobisinde oturuyordum.
Mümkün olup olmadığından emin olmasam da, onunla ilk tanıştığımdan daha güzel görünüyordu. Sağ tarafından uyluğun ortasına kadar yırtmaçlı, itfaiye aracı kırmızısı bir elbise giyiyordu. Üzerinde transparan çoraplar ve kırmızı çivili topuklu ayakkabılar vardı.
“Merhaba, Amanda seni Tim’e gitmeye hazır mı?” diye sordu.
“Evet, Robin köpekbalığı tankı için hazır.” diye güldü Amanda.
“Tamam, beni takip et.”, Robin güldü.
Amanda’ya teşekkür ettim ve Robin’i asansörlere kadar takip ettim. Robin, Richard Butler ile en üst katta buluşacağımızı söyledi. Robin’in dediği gibi, ne kadar yüksek kattaysan o kadar önemliydin. En üst kattaki asansörden çıktık ve muhtemelen ellili yaşlarının başında yaşlı bir kadının büyük bir masanın arkasında oturduğu büyük bir lobiye yürüdük. Masanın üzerinde Carla Davenport yazan bir isim levhası vardı.
“Carla, Tim Williams’la tanışmanı istiyorum. Tim, bu Carla Davenport. Carla buradaki en önemli kadın, bunu unutma.” Robin güldü.
“Tanıştığımıza memnun oldum hanımefendi.” dedim elini sıkarak.
“Aynı Tim, senin hakkında çok güzel şeyler duydum.” Diye yanıtladı.
Koridorda kendisini takip etmemizi, çok büyük çift kapılı bir sete gitmemizi işaret etti. Kapıyı iki kere yüksek sesle tıklattıktan sonra sağ kapıyı açtı ve bizi içeri buyur etti. Masanın arkasında oturan takım elbiseli yaşlı bir adam telefonda biriyle konuşuyordu. Robin’i masanın önünde oturan ve Richard Butler’a bakan üç sandalyeye kadar takip ettim. Bay Butler konuşmasını bitirirken elimden geldiğince sessizce Robin’in yanına oturdum. Telefonu kapattı ve hemen ikimize döndü.
“Tanrı aşkına Robin, bir EBM mi yoksa orta saha oyuncusu mu tuttum?” diye güldü, elimi sıkarak.
“Bu Tim Williams. Tim, bu Richard Butler.” dedi ve tanıştırdı.
“Sen ne kadar büyüksün oğlum?” diye güldü.
“Ben altı ayak bir ve yaklaşık iki yüz on dokuz pound, efendim.” diye yanıtladım.
“Kahretsin, spor salonunda çok saatler geçirmiş olmalısın.” dedi.
“Tek yaptığım çalışmak ya da egzersiz yapmaktı.” diye yanıtladım.
“Eh, ikisinde de mükemmel olduğunu söylemek güvenli.” diye yanıtladı.
Önümüzdeki otuz dakika içinde Bay Butler, önümüzdeki dönem için SMU’ya zaten kayıtlı olduğumu ve baroyu geçmem gerekmese de bazı hukuk davaları dersleri alacağımı söyledi. Bu sınıf kesinlikle boşanma, aile hukuku ve kişisel yaralanma ile ilgiliydi. Tabii, Bay Butler’ın da belirttiği gibi, derslerimi ne kadar çabuk bitirirsem o kadar iyi olurdu. Bu yüzden sadece bir yıllık hukuk fakültesini bitirmem ve CPA sınavını geçmem gerekiyordu, önemli değil.
Sonunda, gereksinimlerimin listesinin sona erdiğini anlayınca Richard son bir şey daha ekledi.
“Tim, lütfen bunu yanlış anlama çünkü ikimiz arasında kötü hisler istemiyorum. Seninle olacağım gibi, her zaman bana karşı dürüst olmanı istiyorum. Dallas’taki en iyi hukuk firması olduğumuzu hissediyorum ve tüm çalışanlarımızın kendilerini bu şekilde sunmalarını istiyorum. Buraya işe geldiğinizde istisnasız her zaman takım elbise ve kravat takmanız gerekiyor” diyerek başladı.
“Okuldan yeni mezun olduğunu ve muhtemelen buna hazır olmadığını biliyorum. Lise müdürünüz Bay Peterson ile konuştum ve bana ilk yıllarınız hakkında bir fikir verdi. Ayrıca rehberlik danışmanınız da dahil olmak üzere kolejdeki öğretmenlerinin çoğuyla konuştum. Herkes bir kişiye karşı sizi ve başardıklarınızı çok övüyor. Sana çok fazla zaman ve para yatırıyorum, bu yüzden emin olmak zorundaydım.” diye devam etti.
“Amanda sana elli bin dolar limitli bir kredi kartı verdi. Robin seni Jacque’i görmen için Porters Erkek Giyim’e götürecek, o en iyisi. Kıyafetlerimin çoğunu oradan alıyorum, inan bana hayal kırıklığına uğramayacaksın. Karta ne harcarsan onu koy ve Amanda ile al, o da sen geri ödeyene kadar maaş çekinden haftalık bir kesinti yapacak.” diyerek sözlerini sonlandırdı.
“Evet efendim, yapacağım.” Diye yanıtladım.
İkimiz de kalkıp Bay Butler’ın ofisinden çıktık ve kapıyı arkamızdan kapattık. Asansöre bindik ve Robin bir an için durmamız gereken katın düğmesine bastı. Asansörün duvarına yaslandım ve Robin’in dikkatini çekerek nefes verdim.
“Biraz bunaltıcı değil mi? Merak etme, ben de aynı şekilde hissettim Tim”, diye güldü Robin.
Asansöründen indik ve çoğunlukla genç kadınların oturduğu uzun bir sıra boyunca yürüdük. Sıranın ortasına geldiğimizde tüm gözlerin üzerimizde olduğundan emindim. Robin, hızla ofisine gitti, çantasını kaptı ve geri döndü. Onu resepsiyon görevlisine öğle yemeğine ve bir toplantıya gideceğimizi bildirdiği sıralarda takip ettim. Düğmeye bastı ve asansör kapıları bir kez daha açıldı. İçeri girdik ve lobi için birine bastı ve kapılar kapandı.
“Oğlum, binanın konuşması olacak mısın?”, Robin güldü.
Robin öğle yemeğine gitmeden önce Porter’s’ta Jacque’i görmeye gitmemiz gerektiğine karar verdi ve arabayı binanın yan tarafına park ettiği Porters Erkek Giyim’e doğru sürdü. Onu mağazanın karşısına geçtiği yere kadar takip ettim ve boynunda bir mezurayla yaşlı bir adama sarıldım.
“Jacque, bu Tim Williams. Bay Butler bana ne yaparsan yap dememi söyledi.” Robin güldü.
“Merhaba Tim, benimle gel.” dedi mağazanın ortasına doğru ilerlerken.
Birkaç yükseltilmiş platform varken beni mağazanın ortasındaki küçük bir açıklığa götürdü. Benden daha kısa olanlardan birine basmamı ve kazak gömleğimi çıkarmamı istedi. Üzerimde kolsuz bir fanila vardı ve hızlıca dış gömleği çıkardım. Gömleği ona uzatırken Robin’in yüzündeki ifadeyi görebiliyordum.
Jacques mezurayı aldı ve göğsümü, ardından göğsümün genişliğini ölçmeye başladı. Kollarımın uzunluğunu ve ardından belimin etrafını kontrol etti. Sonunda platformdan indi ve ölçümü küçük bir deftere yazıp cebine geri koyarak iç dikişimi kontrol etti.
“Hayır… İyi değil… Jacque bunu yapamaz. Her şey çok büyük. Burası burası…. işte burada.” diyerek göğsümü, omuzlarımı ve kollarımı işaret etti. Pantolon hariç her şeyi değiştirmek zorunda kalacağım”, diye şikayet etti.
“Jacque, ne kadar kaldı?” diye sordu Robin.
“Yedi belki on gün….. Bilmiyorum.”, içini çekti.
“Tamam, sorun değil.” diye yanıtladı Robin.
“Tamam, seni koca adam……benimle gel.” diye önerdi, beni büyük bir takım elbise rafına yönlendirerek.
Robin sandalyeye oturdu ve beyaz külotuna hızlıca bir bakış atmak için bacak bacak üstüne attı. Koltuğunda arkasına yaslandı ve cep telefonunu çıkardı ve mesajlara bakmaya başladı. Robin’in kaçırıldığına inanmak zorundaydım, bu kadar güzel bir kadının kocası ya da erkek arkadaşı olmazdı.
“Tamam, biri kahverengi, biri mavi olmak üzere iki siyah takıma ihtiyacınız var ve sonra diğer renkleri seçiyorsunuz” diye talimat verdi.
Jacque iki siyah takım elbise seçti, kahverengi ve lacivert olanı. Kömür grisi bir takım elbise ve daha açık gri bir takım bulduğum ada boyunca ilerledim. Şu an için bana beş takım elbise verdi. Jacque, tüm bu takımların kuru temizlemeye tabi tutulması gerektiğini, ancak kuru temizlemeden önce iki veya üç kez giyilebileceğini açıkladı. Daha sonra bana gömleklerin çok önemli olduğunu ve her kullanımdan sonra temizlenmesi gerektiğini söyledi. Takım başına en az üç ila dört gömleğe ihtiyacım vardı. Kravatlarla aynı, takım başına en az üç farklı kravat.
Jacque’in bir iş arkadaşı, tüm takımları bir masanın üzerine koydu ve orada hızlıca gömlekleri raftan çekip eşleştirmeye başladı. Gittiği gibi her şeyi yazıyordu, sonra hızla kravatlara gitti. On beş kravat, beş askı, üç kemer, on sekiz çift çorap ve altı çift ayakkabıdan sonra işim bitmişti.
Defterine yazdığı tüm öğeleri çalmaya başladığı kasaya kadar onu takip ettim. Bitirdikten sonra, Amanda’nın bana verdiği kredi kartını ona uzattım. Özel dikim gömlekler ve takım elbise değişiklikleri için ayrıca ücret alınacağını söyledi ve makbuzu bana verdi. Ona bakmadım ve Robin’i arabasına kadar takip ettim. Bir kez o çekildi
Daha sonra, sekiz bin dolardan fazla harcadığımı gösteren makbuza baktım. Amanda’yla görüşmeli ve bunu nasıl geri ödeyeceğimi bulmalıydım. Robin arabayı kasabanın diğer ucundan öğle yemeği yediğimiz küçük bir restorana götürdü ve bana ofisin nasıl çalıştığı hakkında bilgi verdi. İş arkadaşlarının diğer iş arkadaşlarıyla çıkması yasaktı ama bu binanın her yerinde oluyordu. Anahtar, çok düşük anahtar ve sağduyulu tutmaktı. Evli erkekler evli kadınlarla yatarlardı ve bunun tersi de geçerliydi. Görünüşe göre Butler, Land ve Reyes’teki çalışanlar çok çalıştı ama onlar da çok çalıştı.
Daha sonra firmanın farklı amaçlarla kiraladığı üç dairenin bulunduğu apartman kompleksine gittik. Bazen mahkemeye tanıklık etmeleri için insanları getirmek zorunda kalıyorlardı, bazen de bir çalışanın kendini yerinden edilmiş ve barınağa ihtiyaç duyduğunu tespit etmesi durumunda potansiyel bir tanığın birini veya arada bir kullanmasına izin veriyorlardı. Tüm birimler tamamen döşenmişti, ihtiyacınız olan tek şey kişisel eşyalarınızdı.
Bir hafta içinde daireye yerleştim, gündüz SMU’da derse gidiyordum, kullanmam için bir Toyota Camry verildi ve CPA sınavına çalışıyordum. İlk bölüm olması ve iki haftalık bir sınav takvimi olması nedeniyle yaklaşık iki aydır çalıştığım Denetim ve Tasdik’e kayıt oldum.
Sınavın ilk bölümünü doksan iki puanla geçtim. Hemen İş Ortamı ve Kavramlarına daldım. İki ay çalıştıktan sonra ikinci bölümü aldım ve doksan beş puan aldım. Üçüncü bölüm en zorlayıcıydı, ancak üç ve dört ay sonra her iki bölümü de almaya karar verdim. Birkaç hafta sonra, üçüncü ve dördüncü bölümleri sırasıyla seksen sekiz ve doksan altı puanla geçtiğimi öğrendim. Bu süre zarfında, Amanda Peat ve Robin Woods’u sürekli kontrol ediyordum ve ilerlememi onlara bildiriyordum. Robin Woods’a tüm CPA testlerini tamamladığımı bildirdikten iki gün sonra, Richard Butler’ın benimle görüşmek istediğini söyledi.
Tüm kıyafetlerimi Porters Men’s Wear’dan almıştım ve hepsi düzgünce dolabımda asılıydı. İlk defa bir takım elbise giyecektim ve kendimden çok emin değildim. Beyaz gömlekli ve kırmızı kravatlı siyah takımlardan birini seçtim. Giyinirken her şeyin neden bu kadar pahalı olduğunu anlayabiliyordum. Tüm kıyafetlerim değiştirilmişti ve her şey tam olması gerektiği gibi uyuyordu. Normalde kollarım için yeterince büyük bir gömlek almak için göğüs ve omuz bölgesi biraz fazla genişti. Bu sefer her şey tam da olması gerektiği gibi uyuyor.
Richard Butler’ın ofisinde saat 10’da randevum vardı. Dokuz kırk beşte geldim ve Carla Davenport benden oturmamı istedi. Takım elbisenin içinde ne kadar iyi göründüğümü yorumladı. Birkaç dakika sonra Carla beni Richard’ın ofisine götürdü. Ofisinde, sağ duvarın karşısındaki kanepede oturan iki adam daha vardı. İkisi de hemen ayağa kalktı.
“Tim, ortaklarım Carlos Reyes ve Jeremy Land ile tanışmanı istiyorum. Beyler, bu Tim Williams.” dedi ve bizi tanıştırdı.
“Senin hakkında çok şey duyduk. Sonunda bir isim koymak güzel oldu.”, dedi Carlos Reyes.
“Teşekkürler bayım. Tanıştığımıza memnun oldum.” Diye yanıtladım.
“Efendim?” diye güldü Carlos, Richard Butler’a bakarak.
“Unut gitsin Carlos, bu çocuk eski kafalı. Buna alışın.” diye yanıtladı Richard.
Herkes oturdu ve Richard bugüne kadar başardığım her şey için bana iltifat etmeye başladı. Henüz yirmi üç yaşında değildim ve Muhasebe alanında yüksek lisans derecesine sahiptim, yakında lisanslı bir EBM olacaktım ve dört farklı hukuk sınıfını geçmeme altı ay kalmıştı. Ama Richard’ın açıkladığı gibi, bu okuldu ve benim için koşarak yere düşme vaktim gelmişti. Richard’ın belirttiği gibi, şimdi pratik deneyime ihtiyacım vardı ve şimdiki zaman gibisi yoktu.
Şu an için Robin Woods katında çalışacağımı açıkladı. Bana bakacak ve ihtiyacım olan her şeyde bana yardım edecekti. Ofisim çoktan döşenmişti ve gitmeye hazırdı, bugün başlayacaktım. Daha sonra bana Robin’in katına inmemi söyledi, o da beni hazırlayacaktı. Teşekkür edip hemen ayağa kalktım ve arkamı dönmeye başladım.
“Tim, bu arada….. güzel bir takım.”, dedi Richard.
“Teşekkürler bayım. Jacque her şeyiyle harika bir iş çıkardı.” diye yanıtladım.
“Her zaman yapar.”, Richard beni temin etti.
Asansörle sekizinci kata indim ve resepsiyonistin üzerinden yürüyerek çıktım. Eğildim ve genç kadına Robin Woods’u görmeye geldiğimi söyledim. Bana hemen gülümsedi ve telefonu açmaya başladı.
“Tanıştığımıza memnun oldum Bay Williams, ben Terri Clark.” dedi yumuşak bir sesle.
“Tanıştığımıza memnun oldum Bayan Clark.”
Resepsiyonda durup Robin Woods’un koridordan aşağı inmesini beklerken, aklıma garip bir düşünce geldi. Şu anda burada dururken, üç yüz bin dolarlık bir eğitimim vardı, bin dolarlık kıyafet giyiyordum ve cüzdanımda yirmi sekiz dolar vardı. Sanırım ironiye gülümsemiş olmalıyım çünkü Terri her şeyin yolunda olup olmadığını sordu. Robin Woods’un bana doğru yürüdüğünü fark ettiğimde doğruladım.
Bana onunla buluşmamı işaret etti ve hemen uzun koridorda ilerlemeye başladım. Robin, beyaz topuklu çok kısa olan saf beyaz bir elbise giyiyordu. Kıçını yürürken bir ileri bir geri sallanışını izlemek inanılmaz bir manzaraydı. Büyük bir ofise sola döndüğü koridorun sonuna gittik.
Robin, “Şimdilik bu sensin.” dedi.
Çevremde hayranlıkla ofise baktım. Arkası deri kitaplarla dolu üç kitaplığım vardı. Bir rafta üç temel kitap gördüm, Quickfinders, The Tax Book ve US Master Tax Guide. Bunların yanındaki rafta, Dava Kitapları, Hukuki Atıf Kılavuzları, Hukuk Sözlükleri, Hukuk Tarihi Kitapları ve Hukuk İncelemeleri dahil olmak üzere eksiksiz bir hukuk kitabı seti vardı.
Birkaç farklı sözlüğüm, Düzyazı üzerine İngilizce kitaplarım ve İngilizce’den yabancı dile çeviri için geniş bir kitap setim vardı. Masanın üzerinde yirmi yedi inçlik bir IMAC bilgisayarı, klavye, fare ve büyük bir harici sabit disk vardı. Masanın karşısında, masaya bakan iki yüksek arkalıklı deri sandalye vardı. Solda ekstra oturma için küçük bir deri kanepe ve sağda üzerinde çalışmak için dört sandalyeli bir masa vardı. Dolaplardan birinde soda, meyve suyu ve diğer şeylerin olduğu küçük bir buz kutusu vardı.
“Eh, görünüşe göre çalışmaya başlamak için ihtiyacım olan her şeye sahibim, üzerinde çalışacak bir şey dışında.” Robin’e açıkladım.
“Merak etme, birazdan gelir.” diye güldü Robin, dönüp koridorun karşısındaki ofise doğru yürüdü.
Ceketimi çıkardım ve kapının arkasındaki portmantoya astım. Masamın arkasına oturdum ve farklı çekmeceleri açarak tüm ofis malzemelerini zaten içeride buldum. Bu yerle ilgili bir şey var, çalışmak için ihtiyacın olan şeye sahiptin. Birkaç saniye sonra telefonum çaldı. Alıcıyı aldım ve yanıp sönen ışığa bastım. Bu Terri’ydi, avukat Mark Berger adında biriyle birlikte koridordan birkaç kutu dosyamın geldiğini söyledi.
Anlaşılan Terri de Robin’e haber vermişti, kurye oldukça büyük dosya kutularını alır almaz o da ofise girdi. Robin’in ona yönlendirdiği ve hızla ayrıldığı masanın yanına onları boşalttı. Tüm kutular Jameson’a karşı Jameson olarak etiketlendi, şüphesiz bir boşanma davası. Birkaç dakika sonra, orta yaşlı bir adam ofise girdi. Robin onu Medeni Hukuk avukatlarından Mark Berger olarak tanıttı. Mark Berger görünüşe göre aile hukuku alanında uzmanlaşmıştı ve birkaç yıldır bu firmada çalışıyordu.
“Demek harika çocuk bu.” dedi Mark elimi sıkarak.
“Kes sesini Mark. Elindeki noktaya gel.”, Robin sert bir şekilde yanıtladı.
Mark, Helen Jameson’ı kocası Mark Jameson’a karşı boşanma davasıyla idare ettiğini açıkladı. Üç araba kiralama şirketi, iki seyahat acentesi, dört sigorta acentesi, bir bordro şirketi, dört lastik bayisi ve bir otomobil bayisinden oluşan Jameson Enterprises Inc.’in müşterek sahibiydiler. Görünüşe göre Bay Jameson, bocalayan işletmeleri bulmakta, onları satın almakta ve kârlılığa kavuşturmakta ustaydı.
Helen Jameson’ın endişesi, kocasının birkaç yıldır ondan para sakladığını hissetmesiydi. Beş yıl önce onu aldatırken yakaladı ve hala aynı kadınla görüştüğünden emindi. Ayrıca, gelecek için bir yuva yumurtası olarak şirketlerden para taşıdığına da ikna olmuştu. Birkaç ay önce birdenbire boşanma davası açtığında bu şüphe daha da kötüleşti. Benim işim, şirketlerin son birkaç yıldaki kayıtlarını incelemek ve eğer varsa, olağandışı bir şey bulmaktı. Sıra dışı bir şey arayan kişisel gelir vergisi beyannamelerini ve kişisel yatırımları da kontrol edecektim.
Mark Berger ofisten ayrıldıktan sonra masaya geçtim ve ticari ve kişisel holdingler olarak ayrılmaya başladım. Altı farklı büyük kutuda dört yıllık dosyalar vardı. İlk önce daha karmaşık olacaklarını belirterek işletme gelir vergisi beyannamelerini ele almaya karar verdim. Robin o akşam saat beşte içeri girdiğinde hala ayak bileklerime kadar dosyalar içindeydim.
“Eve gitme zamanı.” dedi Robin kapıya doğru eğilerek.
“Bir süre daha kalacağım.” Diye yanıtladım.
“Tamam, yarın görüşürüz.” El salladı.
O gece saat yedide eve iş gelir vergisi beyannamelerinden oluşan bir kutu dosya getirerek ayrıldım. O akşam geç saatlere kadar oturdum ve çiftin sahip olduğu hemen hemen her işi gözden geçirdim. Araba galerisi ve araba kiralama işi dışındaki tüm işletmeler, birkaç dolar ya da birkaç dolar kaybetti. Bu hiç de olağandışı değildi. Çoğu küçük şirket çok fazla kar göstermemek istedi. Bu şekilde vergi yükleri düşük olacaktır. Bu hedefe ulaşmanın en kolay yolu, büyük harcamalar yapmak, çalışanlara ikramiye vermek ya da şirket sahiplerine büyük ikramiyeler vermekti. Çok az kâr eden veya hiç kâr etmeyen hemen hemen her şirkette yapılan buydu. Sonunda gece yarısından sonra uzandım ve hemen uykuya daldım.
Ofise erken gittim ve dosyalara geri döndüm. Robin Woods neredeyse sekiz kırk beşte pantolon gibi bir takım elbiseyle geldi. Terri çoktan bana kahve getirmişti ve ben yola devam ediyordum. Robin el salladı ve ofisine girdi.
Her şirketin mali raporunu incelemeye çalışmanın acımasız olacağını çabucak anladım. Bu yüzden önce Jameson’ın gelir vergisi beyannamelerini ele aldım. Jameson’ın son dört vergi beyannamesini gözden geçirdikten sonra, bir şeyi kaçırdığımı hissettim ama üzerine parmağımı koyamadım. Muhasebe konusunda eğitim almıştım ve iş söz konusu olduğunda sadece alacaklar ve borçlar vardı. Her harcamanın kategorize edilmesi ve her kredinin bir kaynak göstermesi gerekiyordu.
Fark ettiğim bir şey, sahip oldukları hemen hemen her şirketin JSI Holdings and Investments adlı bir şirketle anlaşmaları olduğuydu. Kişisel gelir vergisi beyannamelerinde bile bunlar JSI Investments’tan listelenen kârlardı. Geri kalan dosyaları masadan kaldırdım ve sadece şirket getirilerini ve kişisel getirileri masada bıraktım.
En eskisinden başladım ve Jameson’ın maaş ve ikramiye olarak tam olarak ne aldığını listeledim. Sonra aynı yıl için ilgili kişisel getirileri aldım ve maaşları ekledim. Sahip olduğum dört iadenin hepsinde, Jameson’un kişisel getirileri, maaş ve ikramiye olarak yazılan çekleri tam olarak yansıtmadı, hepsi kısaydı.
O akşam, şirket getirilerinden ve karşılık gelen W2 formlarından gösterilen gerçek maaşlar ve ikramiyelerdeki farkın bir listesini derledim ve ardından bunu kişisel iadelerde bildirilen maaşlarla karşılaştırdım. Rakamları yan yana gördükten sonra çok ciddi bir tutarsızlık ortaya çıktı. Az önce gözden geçirdiğim dört yıllık iadelerde, hesabı verilmeyen üç milyon dolardan fazla paraya bakıyorduk. Daha sonra hem kurumsal hem de kişisel tarafta JSI Investments’ı içeren çok sayıda işlem vardı.
O Cuma sabahı yine erkenden işe geldim ve JSI Investments hakkında neler bulabileceğimi görmeye daldım. Birkaç saat internette kontrol ettikten sonra pek bir şey bulamadım. Teksas eyaletinde lisansları vardı ve yaklaşık yedi yıldır faaliyet gösteriyorlardı. Kurumsal yöneticisi Robert V. Celeste olarak listelendi. Listelenen bir numara vardı, ancak fiziksel bir adres yoktu. Numarayı aramaya ve yakınlarda bir ofisleri olup olmadığına bakmaya karar verdim. Telefon birkaç kez çaldı ve sonunda sesli mesaja gitti. Terri Clark için masamda listelenen numaradan beni aramasını isteyen bir mesaj bıraktım.
Tam o sırada Terri, katımız için bir yığın maaş çeki ile ofisime geldi. Görünüşe göre, Cuma günü öğle yemeğinden önce bir kurye çekleri her kata bırakmış.
Terri zarfı bana uzatarak, “İlk maaş çekin, Tim.” dedi.
Ona da bir çek vermek için hızla Robin’in ofisine girdi. Benimkini açtım ve yedi yüz doksan dolarlık bir çek aldım. Bu vergiler, 401 bin katkım ve firmaya giysiler için ödediğim haftalık yüz dolardan sonraydı. Robin içeri girdiğinde ayağa kalktım ve ceketimi aldım.
“Öğle yemeğine mi çıkıyorsunuz?” diye sordu.
“Bankaya gidip bu çeki yatıracaktım. Ama biraz açım.” Diye itiraf ettim.
“Harika, köşede bir lokanta var hadi gel.” diye yanıtladı.
Birlikte bankaya yürüdük ve ilk maaş çekimi yatırdım. Daha sonra köşeyi dönüp oldukça büyük olan Manhattan Diner’a gittik. Bizi hemen oturdular ve ikimiz de öğle yemeği sipariş ettik.
Robin, “Ee, Jameson dosyalarına nasıl gidiyorsun?” diye sordu.
Fena değil, bence Bayan Jameson’ın söylediklerinde bir şeyler olabilir. Kurumsal ve kişisel arasındaki para toplanmaz. Bir de muhatap bulamadığım bir yatırım şirketi var.” diye cevap verdim.
“Umarım Mark Berger’in kıçına sokabileceğin bir şey bulursun.” Kıkırdadı.
“Berger hayranı değil misin?” diye sordum.
“Ah, haberin yok. Bu bok parçası bir keresinde kıçımı yakaladı ve elini eteğime sokmaya çalıştı.”, diye itiraf etti.
“Bunu duyduğuma üzüldüm Robin. Onu ihbar ettin mi?” diye sordum.
“Tim, ofiste bu epey devam ediyor. Bir şeylerin adil olmadığını her hissettiğinde Richard’a koşamazsın. Sadece onunla ilgilen ve yoluna devam et. ”diye yanıtladı.
O öğleden sonra, endişelerim hakkında altı sayfalık bir ofis içi not yazdım ve Mark Berger, Robin Woods ve Richard Butler’a e-posta ile gönderdim. Mark’tan benimle buluşmasını ve ileride ne yapmak istediğini görmesini istedim.
Ertesi Cumartesi sabahı ofise gittim ve o sırada kullanılmayan dosyaların çoğunu dikkatlice kutuladım. Her kutunun üstüne, içindekilerin ne olduğunu belirten bir kağıt koydum. Daha sonra, kolay erişim için her birini etiketleyen tablodaki dosyaların geri kalanını düzenledim. Daireye geri döndüm ve hafta sonunun geri kalanında takıldım.
Pazartesi sabahı sekiz buçukta ofise geldim ve boş yerlerden birine park ettim. Garajda yürürken, Richard Butler’ın Mercedes’inden indiğini fark ettim. Bana işaret etti, ben de durdum ve onu bekledim.
“Tim, gönderdiğiniz not hakkında Mark Berger’den bir şey duydunuz mu?” diye sordu.
“Hayır efendim, henüz değil.” Diye yanıtladım.
“Yok canım ? Yani, ona yardım etmek için gece geç saatlere kadar ve hafta sonları çalışıyorsunuz ve e-postanıza geri dönmüyor. İlginç.” dedi Richard.
“Bugün benimle geleceğinden eminim, efendim.” Diye çabucak cevapladım.
“Ah, güven bana, yapacak.”, diye söz verdi Richard.
“Efendim, gerçekten burada bana içerleyen insanlarla başlamak istemiyorum. Mark’la ilk konuşmamda, şey… Sanırım burada olmak için çok genç olduğumu düşünüyor.” dedim yumuşak bir sesle.
“Ah, gerçekten mi?” diye sordu.
“Kesinlikle bilmiyorum. Sadece herkesle iyi geçinmeye çalışmak istiyorum.” dedim.
“Oğlum, sana gerçekten iyi bir tavsiye vereyim. Burada olmaman gerektiği kadar haklısın. Yüksek lisans derecesine ve yakında lisanslanacak EBM’ye sahip yirmi üç yaşındasın. Bunun üzerine bazı hukuk dersleri alıyorsunuz. Tek başına bu bile Mark Berger gibi adamları tehdit ediyor. Berger iyi bir avukat ve bizim için iyi bir iş çıkarıyor. Ama inan bana oğlum, elinden geldiğince seni otobüsün altına atacak. Burada anlaşmamız gereken üç kişi var. Carlos Reyes, Jeremy Land ve ben. Yeter dediniz mi?” diye sordu.
“Evet efendim, yeterince söylediniz.” diye cevap verdim.
Tabii ki, yaklaşık iki saat sonra Terri interkomumu aradı ve bana Mark Berger’in ofisime dönmekte olduğunu söyledi. Robin onu camdan görür görmez hemen kalktı ve onu ofisime kadar takip etti. Robin Woods’tan bana bakması için Richard Butler tarafından istendiğine dair aklımda hiç şüphe yoktu. Umursamadım ve belki de beni yol boyunca bir iki hata yapmaktan kurtarabilirdi. Mark Berger yüzünde ciddi bir ifadeyle masamın karşısındaki sandalyelerden birine oturdu.
“Tim, bana bir ofis içi not gönderdiğinde Richard Butler’ı kopyalamana gerek yok…. Ya da bu konuda Robin.”, diye çıkıştı.
“Üzgünüm Mark, ama Bay Butler bana aksini söyleyene kadar bunu yapmam talimatını verdi.” dedim sakince.
“Devam et Mark.”, diye talep etti Robin.
“Sana ne oldu?” diyerek ona baktı.
“Sen değil…. bu kesin.”, güldü.
Araya girmeye ve her şeyi normale döndürmeye karar verdim. Dosyalarda ne bulduğumu açıkladım ve Mark’a sayı tutarsızlıklarını gösterdim. Ayrıca kendisine JSI Investments’ın mevcut bilgi eksikliği konusunda da bilgi verdim. Bilgilerin çoğunu gözden geçirdikten sonra, Mark Berger sonunda Bay ve Bayan Jameson ile ilgili tüm taraflar arasında bir toplantı yapılması gerektiğini kabul etti. Toplantının ne zaman ve nerede olacağını bana bildireceğini söyledi. Ayağa kalktı ve bir şey demeden dışarı çıktı.
O öğleden sonra Mark Berger beni aradı ve Cuma sabahı saat 10’da en üst kattaki konferans odamızda bir toplantı ayarlandığını söyledi. Robin’i toplantıdan haberdar ettim ve randevu defterime yazdım.
Cuma sabahı asansöre bindim ve Mark Berger ile Helen Jameson’ın çoktan oturduğu konferans salonuna gittim. Mark beni çok çekici orta yaşlı bir kadın olan Bayan Jamerson ile tanıştırdı. Onlar yanımda getirdiğim dosyaları açarken ben de masanın aynı tarafına oturdum.
Birkaç dakika sonra Mark Jameson ve diğer iki adam konferans odasına girdiler ve karşımıza oturdular. Konferans salonunda bile savaş hatlarının çizildiğini öğrendim. Şaşırtıcı bir şekilde, bir dakikadan kısa bir süre sonra Richard Butler içeri girdi.
Mark Jameson’lu adamlardan biri, “Richard, bu davaya dahil olduğunu bilmiyordum.” dedi.
“Phillip, bu firmanın ele aldığı her davaya dahilim. Nasılsın?” dedi gülümseyerek.
Birkaç dakikalık samimi konuşmadan sonra, Mark Berger eldeki meselelere geldi. Kurumsal getirileri ve kişisel getirileri analiz ettikten sonra birkaç belirgin tutarsızlık ortaya çıktığını açıkladı. Mark Berger, JSI Industries’i gündeme getirdiğinde, Mark Jameson’ın koltuğunda kıpırdandığını gördüm.
Phillip, “Tamam Mark, kafamızı karıştırmadan önce, tam olarak kim neyi gözden geçirdi?” diye sordu.
Richard Butler, neredeyse artık benim dünyamdasın der gibi bir bakışla kollarını masaya yaslayarak masaya yaslandı.
“Aslında, eminim Phillip’in farkında değilsindir ama artık şirket içi bir EBM’m var. Birkaç haftadır bizimle birlikte. Lütfen Tim Williams’la tanışın.” Richard beni işaret ederek teklif etti.
Ayağa kalkıp elimi uzattım ve Phillips’i sıkmaya zorladım ve tekrar oturdum. Phillip şaka yapmadığından emin olmak için önce bana sonra Richard’a baktı. Daha sonra ilk kez bana hitap etti.
“Bekle, şunu açıklığa kavuşturayım. Tam olarak kaç yaşındasın?” diye sordu.
“Yirmi üç yaşındayım efendim.” diye yanıtladım.
“Ve sen yirmi üç yaşında bir EBM’sin?” dedi gülümseyerek.
“Evet efendim, ehliyetim henüz gelmediği halde birkaç ay önce sınavı geçtim.” dedim usulca.
“Richard, alınma ama bu bir anlam ifade etmiyor.” dedi beni göstererek.
“Phillip, bak…., zaman kaybediyorsun. Tim’in muhasebe alanında yüksek lisansı var, CPA sınavını geçti ve şu anda SMU’da hukuk dersleri alıyor. Şimdi buna inanmakta güçlük çekiyorsan, sana kimlik bilgilerini şahsen e-postayla göndereceğim. Artık devam edebilir miyiz?” diye sordu Richard.
“Tamam, Bay Williams. Müvekkilim ile ilgili endişeleriniz nelerdir?” diye sordu Phillip bana gülümseyerek.
“Birkaç şey efendim. İlk olarak, Bay ve Bayan Jameson’a şirket getirilerinde ödenen maaşlar, kişisel getirilerde bildirilenlerle uyuşmuyor. İkincisi, Jameson’lar ile aralarındaki çok sayıda işlem nedeniyle JSI Investment’tan biriyle iletişime geçmeye çalıştım. Şu ana kadar kimseye ulaşamadım” dedi.
Phillip, “Şanslısınız… bu JSI Investments Başkanı Robert Celeste.” dedi.
“Bay. Celeste, JSI’ın Bay ve Bayan Jameson ile yaptığı tüm işlemlere ilişkin tüm kayıtlara ihtiyacımız olacak.” diye sordum.
“Şunu açıklığa kavuşturayım. Bu yirmi yaşındaki çocuk benim kişisel ve ticari yatırımlarımın kayıtlarını istiyor mu?” dedi Mark Jameson yüksek sesle.
“Evet efendim, ihtiyacımız olan bu.” dedim sakince.
“Pekala, olmayacak. Boşanma şartlarımızı sunduk, kağıt üzerinde bu var. Olmazsa mahkemeye gideriz ve ne kadar sürerse sürsün savaşırız.” diye bağırdı Mark Jameson.
“Phillip, burada bir dakikalığına tamamen açık olalım. Biliyorsun, JSI’ın kayıtlarını anında celp edeceğim. Müvekkilinizin sorunu, paranın Helen’in izni olmadan transfer edildiğini öğrendiğimizde dolandırıcılık yapmış olmamız. O zaman, uğraşmak istemediğinizi düşündüğüm bir solucan kutusunu açan gelir vergisi dolandırıcılığını İç Gelir İdaresi’ne bildirmeliyiz. Peki biz teklifimizi hazırlayıp size sunalım. O zaman konuşabiliriz.” dedi Richard.
Phillip eğildi ve bir anlığına Mark Jameson’ın kulağına bir şeyler fısıldadı. Sonra Richard’a başını salladı ve üçü de kalkıp dışarı çıktılar. Richard, Helen Jameson’ın Mark Berger ve benim finansal bir pozisyon bulmamız için kalmasını önerdi.
Üç saat sonra Helen Jameson, onu ömür boyu zengin bir kadın yapacak bir teklifi kabul etti. Çiftin sahip olduğu birincil konutu ve sahil evini alacaktı. Tüm mobilyalarla birlikte birincil konutta bulunan üç araç. Şirketler var olduğu sürece kendisine ayda altmış üç bin dolar ödenecekti. Şirketlerden herhangi biri satılırsa, değerin yarısını alacaktı. Bayan Jameson’ın başka bir şirketteki kişisel hissesi beş milyon doları aştı ve ona ait kalacaktı.
Ayrıca, toplamda dokuz yüz bine yakın iki çek hesabı vardı. İçinde beş yüz bin doların biraz üzerinde olan bir tasarruf hesabı da vardı. Ve Bayan Jameson’a göre, evde içinde büyük miktarda nakit olan bir kasaları varmış. Yukarıdakilerin tümü Bayan Jameson olurdu ve itiraz edilemezdi. Ayrıca Mark Jameson tarafından JSI’ye yapılan tüm yatırımların Bayan Jameson’ın bilgisi dışında olduğuna dair bir mektup imzalanmasını önerdim. Bu şekilde, eğer bundan bir şey çıkarsa, özgür ve temizdi.
Birkaç gün sonra, Mark Berger teklifi Bay Jameson’ın avukatlarına sundu. Birkaç gün sonra teklifi kabul ettiler. Haberi bir Cuma sabahı Mark Berger beni arayıp her şeyin imzalanmış ve resmi olduğunu söylediğinde aldım. Helen Jameson öğle yemeğinden sonra her şeyi imzalamak için gelecekti.
Bayan Jameson haber vermeden ofisime girdiğinde saat öğleden sonra ikiyi geçiyordu. Bunu kabul etmek için hızla sandalyemden kalktım.
“Tim, lütfen otur….. Dışarı çıkıyorum ama bir uğrayıp benim için yaptığın her şeyi ne kadar takdir ettiğimi söylemek istedim. Yerleşmelerinin sebebinin onları duvara dayamış olman olduğunu biliyorum. Mark Berger’in ne yaptığınızı öğrenmesine imkan yok. Beni çok zengin bir kadın yaptın.” dedi elimi tutarak.
“Senin için her şeyin yolunda gitmesine sevindim.” Diye yanıtladım, yanağını öperek.
“Şimdi, iki şey daha.” dedi çantasına uzanarak.
“İşte emeğin için küçük bir şey.” dedi bana bir zarf uzatarak.
“Bayan. Jameson, yapabileceğimden bile emin değilim…..”, diye başladım.
“Elbette yapabilirsin, Richard’a baktım. İkincisi, işte yeni arabanızın anahtarları. O garajın içinde. Kocamın iki ay önce satın aldığı beyaz BMW 540i. Tüm kağıtları imzalayıp Richard’a verdim. Onları sana getirecek.” dedi yanağımı öptü ve ardından dışarı çıktı.
Elimdeki arabanın anahtarlarına bakarken kesinlikle afalladım. Sanırım Robin fark etmiş olmalı çünkü ofisime çabucak girdi.
“Tim, her şey yolunda mı?” diye sordu.
“Emin değilim Robin. Bayan Jameson az önce bana bir araba ve bunu verdi.” dedim zarfı uzatarak.
“Pekala aç şunu aptal.”, diye kıkırdadı Robin.
Zarfı yavaşça açtım ve ikiye katlanmış bir çek çıkardım. Çeki açtım ve üzerinde ne olduğuna inanamadım. Bana yüz bin dolarlık bir çek yapıldı. Bir tür hata olmalıydı. Çeki Robin’e gösterdim ve o da inanamadı.
“Bu gece kutlamak için dışarı çıkacağız. ?” diye ciyakladı Robin bana sarılarak.
O gün daha sonra ayrılmadan önce Robin bana kasabadaki dairesinin adresini verdi. Richard Butler ile araba hakkında zaten konuşmuştum. Helen Jameson’ın devrettiği aracın isimlerini bana verdi. Kullandığım ve şirkete ait olan aracın anahtarlarını iade ettim. Richard, aracı servise götüreceğini ve ileride kullanmak üzere garaja geri koyacağını söyledi. Eve gittim ve duş aldım, kıyafetlerimi değiştirdim ve Robin’in dairesine geri döndüm. Ben geldiğimde, yağmur gerçekten yağıyordu. Verandanın çıkıntısının altına girerek apartmanının ön kapısına koştum. Kapıyı çaldım ve Robin hızla açtı.
“Acele et, buraya gel.” diye ciyakladı.
Ön kapıya ve oturma odasına girdim. Robin koridorda koştu ve elinde beyaz bir havluyla geri döndü. Hemen kurulayıp havluyu ona geri verdim.
“Hava kötüleşecek, haberleri yeni gördüm. Bu gece geç saatlere kadar yağmur yağacak” dedi.
“Belki yakın bir yere gidebiliriz?” diye teklif ettim.
“Burada kalıp sadece pizza sipariş etmeye ne dersin?” diye önerdi.
“Sanırım sorun olmaz…” diye yanıtladım.
Robin bir çift pamuklu şort ve kanepenin üzerine serilmiş bir elbise ile bir tişört giymişti. Kanepeye yürüdü ve elbiseyi kaptı ve kapının arkasına asarak yatak odasına geri döndü. Odaya geri dönerken bana kanepeye oturmamı işaret etti. Cep telefonunu aldı ve aradı ve eserlerle birlikte bir pizza sipariş etti. Telefonu kapattı ve yanıma gelip kanepeye oturdu.
“Yeni araba nasıl?” diye sordu.
“Çok güzel ve hiç binmediğim hiçbir şeye benzemiyor. Hala tüm kontrollerin ne olduğunu çözemedim.”, güldüm.
Kapının çalması bizi bölene kadar bir süre konuştuk. Robin kalktı ve teslimatçıdan pizzayı almak için kapıya gitti. Döndü ve pizzayı mutfaktaki masaya koydu. Masaya doğru yürüdüm ve kutuyu açarak oturdum. Masaya iki bira koydu ve bir şeyler söylemeye başladım ama söylemedim. Çok içici değildim ama bir bira bana zarar vermezdi. Oturup yemek yedik, çoğunlukla iş hakkında konuştuk. Robin birkaç yıldır oradaydı ve şirketin sıkıntılarının çoğunu biliyordu. Robin’in ne kadar güzel olduğunu görmeden edemedim, görmemek çok zordu. Robin ve masayı temizledikten sonra kanepeye döndük. Saate baktım dokuzu biraz geçiyordu. Yanıma oturduğunda Robin’in gözleri parlıyordu. Birkaç dakika sonra ayağa fırladı ve bir bira daha almak için mutfağa gitti. Bir bira daha içmek istemedim çünkü hala eve gitmem gerekiyordu. Bana doğru yürüdü ve bana bir bira daha teklif ederek kolunu uzattı.
“Bir tane daha içmesem iyi olur….. Hala eve gitmem gerekiyor.”, ona tavsiyede bulundum.
Robin öne çıktı ve kucağıma oturdu ve kollarını boynuma dolayarak hala bira kutularını tutuyordu.
“Neden eve gidiyorsun?” diye önerdi.
Bu muhteşem yaratığın kucağımda oturduğuna inanamadım. Ne yapacağımdan ya da benden ne yapmamı istediğinden emin değildim. Neyse ki, Robin bana doğru eğildi ve dudaklarını benimkinin üzerine koydu. İlk başta beni yumuşak bir şekilde öptü, dudakları nemli ve yumuşaktı. Yavaşça ağzıma daha fazla baskı uyguladı, dilinin ucu dudaklarım ile flört etti. Küçük beline sarıp iki elimle onu kendime çektim. Artık tüm dili ağzımda benimkiyle dans ediyordu.
Sırtına uzandım ve külotu olmadığını anlamak için sol elimi şortunun içine kaydırdım. Kıçını tam olarak kontrol edene kadar daha da aşağılara indim. Her iki bira kutusunu da kanepeye bıraktı ve kot pantolonumun düğmelerini açıp fermuarı aşağı kaydırarak çabucak uzandı. Şortuma ulaştığında horozum kaya gibi sertti.
Beni tutkuyla öperken, dili ağzımı keşfederken yavaşça beni aşağı yukarı okşamaya başladı. Sonunda çekildi ve hala kanla dolu sikimi okşayarak gözlerimin içine baktı.
“Güzel sik, Tim …….. onunla beni becermek ister misin?”, Robin kıkırdadı.
“Bunun iyi bir fikir olduğundan emin misin?” diye yanıtladım, hala kıçını yanağını ovuşturarak.
“Uh, muhtemelen hayır ama gerçekten düzülmem gerekiyor.”, diye yanıtladı yumuşak bir sesle.
O hızla bacaklarını belime dolarken Robin hala kucağımdayken ayağa kalktım. Robin’i göğsüme sıkıca bastırarak doğruca yatak odasına yürüdüm. Yatağa uzandım ve onu şiltenin üzerine sırtüstü bıraktım. Ayağa kalktım ve tişörtlerimi ve kot pantolonumu yere fırlattım. Boksörlerimi bacaklarımdan aşağı itip onları da fırlattım. Robin tişörtünü başının üstüne kaldırıp yere fırlatırken yatağa tırmandım. Ardından pamuklu şortunu bacaklarından aşağı kaydırdı ve omzunun üzerinden attı.
Robin’in vücudu muhteşemdi. İnce bir beli, sıkı kalçaları ve minik meme uçları olan geniş ve sıkı göğüsleri vardı. Onu kedi tamamen traş oldu ve zaten arzu ile ıslak parlıyordu. Yanıma yattı ve beni kendine çekti. Aramızda uzandı ve yavaşça beni ıslak girişine yönlendiren horozumu yakaladı. Penisimin başını yavaşça onun içine ittiğimde hissettiğim duyguyu tarif edemem. Çok sıkı, sıcak ve ıslaktı. Daha önce hiç bir kadının içine girmemiştim, bu yüzden yavaşça ve dikkatlice içeri ittim.
“Ah lanet olsun, bu çok iyi hissettiriyor.” diye inledi Robin.
Güzel yüzüne bakarken yavaş yavaş hareket etmeye başladım. Bu muhteşem yaratığı becerdiğime inanamıyordum. İki eli de kıçımdaydı ve ben öne doğru ilerlerken beni kendine çekiyordu. Bir dakika kadar sonra, yuvarlandı ve sert sikimi onun içine geri iterek beni hızla destekledi. Eğildi ve gözlerini hiç kapatmadan dudaklarımdan yumuşak bir şekilde öptü.
Benim sert horoz karşı ıslak açıklığını hızla taşlama üzerimde ileri geri hareket etmeye başladı. Uzandım ve o üzerimde hareket ederken ellerimi kalçalarına koydum. Hafifçe eğildi ve destek için iki elini göğsüme koydu. Robin’in gözleri kapalıydı, horozumun ona verdiği hissin tadını çıkarırken ağzı hafifçe açıktı.
“Siktir, boşalacağım.”, diye inledi Robin.
“Benim için boşal, Robin.” dedim yumuşak bir sesle.
“Ah siktir bebeğim, cumming.”, diye feryat etti, tüm vücudu sarsıldı ve üzerimde sarsıldı.
Göğsüme çökmeden önce neredeyse yirmi saniye boyunca titreyip inlerken beline sıkıca sarıldım. Kollarımı ona doladım ve yüzündeki saçı nazikçe ittim. Eğilip sağ elimle sırtını hafifçe ovuştururken yanağını öptüm. Onu beş dakikaya yakın tutmama izin verdikten sonra, gözlerime bakarak doğruldu.
“Tanrım, bu iyiydi.” Kıkırdadı, hala üzerimde yavaşça hareket ediyordu.
Saniyeler sonra kendini benim horozumdan kaldırdı ve vücudumdan aşağı doğru hafifçe ağzını benim horozuma indirdi. Orgazmını tatmak için şaftımı aşağı yukarı yaladı ve sonra sıcak ağzını üzerime indirdi. Robin, ağzı sikle doluyken bile dilini nasıl kullanacağını biliyordu. Dakikalar içinde, geri dönüşü olmayan noktaya ulaştım, cum benim şaftıma kadar yarıştı.
“Robin, boşalacağım.” diye uyardım.
Ağzını benden kaldırdı ve dilini başının etrafında döndürerek kullanmaya başladı. Dudaklarına ve diline karşı sıcak cum patlamasından sonra patlamayı görmek için aşağı baktım. O ağzına cum emme benim horoz başını yalamaya devam etti. Otuz saniye kadar sonra ayağa fırladı ve banyoya yürüdü. Birkaç dakika sonra yatağına geri döndü ve dudaklarımı tutkuyla öperek üzerime eğildi. Kesinlikle dişlerini fırçalamış ve gargara kullanmıştı, nefesi nane gibi tazeydi.
“Daha önce hiç birinin ağzına boşalmak mı?” diye sordu.
“Hayır.” diye hızlıca cevap verdim.
“Hmmmmm…… bu ilginç.” Kıkırdadı.
“Aslında, az önce yaptığımız şeyi ilk defa yapıyorduk.” diye itiraf ettim, biraz utanarak.
“Şaka mı yapıyorsun?” diye sordu şaşkınlıkla.
“Hayır, üniversitede bir arkadaşımla iki kez oyalandım ama bunun gibisi yok.” diye açıkladım.
Robin ve ben iki kez daha seviştikten sonra nihayet sabah saat üçü biraz geçe uykuya daldık. Robin, ikisi ağzımla olmak üzere toplam dört orgazm yaşadı. Uyumadan önce aklımdan geçen tek şey bunun işi nasıl etkileyeceğiydi.
Ben Gizem, boğalar gibi azdıra azdıra boşaltmamı ister misin?
Telefon Numaram: 0044 560 18 39
3234 total views, 7 today